grona przyjaciół, oddalonej od miejsca zamieszkania rodziny, poczucia utrudnionego kontaktu i nieumiejętności nawiązywania nowych znajomości.

Konsekwencje samotności

Ludzkość funkcjonuje w zróżnicowanym wiekowo społeczeństwie. Często, ceni się doświadczenie starszego pokolenia, jednak zapomina się o jego problemach, przez co seniorzy są narażeni na poczucie samotności. Konsekwencje takiego stanu są przykre i ponure. Człowiek staje się zgorzkniały i apatyczny, a wszelkie próby kontaktu odbiera jako zachowania podyktowane litością. Ponadto, samotność może rodzić zachowania agresywne, co z kolei zniechęca otoczenie seniora do walki z jego samotnością. Koło się zamyka, a osoba starsza cierpi. W skrajnych przypadkach, samotność może prowadzić do bardzo męczącej depresji.

Jak przeciwdziałać samotności starszego człowieka?

Wiele osób starszych zmaga się z samotnością z powodu poczucia odrzucenia społecznego. Taką samotność można łatwo pokonać poprzez pomoc seniorowi w odnalezieniu afiliacji społecznej. Poczucie więzi i przynależności do pewnej grupy buduje poczucie wartości i tego, że jest się potrzebnym i ważnym dla innych. Niektóre osoby starsze potrzebują kontaktu z szerokim gronem ludzi, dlatego same spotkania rodzinne im nie wystarczają. Warto pomóc im odnaleźć miejsce w społeczeństwie, które zaspokoi ich potrzeby wyższego rzędu, np. w Uniwersytecie Trzeciego Wieku, klubach seniora, kołach zainteresowań. W przypadku seniorów, którzy bardziej cenią sobie spokój i ciepło domowego ogniska warto przeciwdziałać samotności poprzez częste włączanie go w życie rodziny, np. pomoc wnukom w nauce, wspólne słuchanie opowieści dziadka o jego młodości, docenianie walorów babcinej kuchni, oswajanie dziadków z nowoczesną technologią, itp. Nie można dopuścić do tego, by senior czuł się odtrącony na boczny tor w biegu życia swoich najbliższych.

Opiekunka w trosce o zapobieganie samotności Senior, dla którego rodzina zatrudnia prywatną opiekunkę również może odczuwać negatywne skutki samotności. Sama obecność opiekunki nie jest jeszcze całkowitym zapewnieniem, że osoba starsza nie będzie czuć się samotnie. Wiele zależy od tego, jak dany opiekun sprawuje opiekę nad seniorem. Aby przeciwdziałać samotności osoby starszej, opiekun musi poznać swojego podopiecznego, jego problemy, zainteresowania i potrzeby. 

Taki ogólny pogląd wyznacza dalsze działania opiekuna w zakresie przeciwdziałania samotności. W zależności od możliwości i potrzeb seniora, opiekun powinien aktywnie organizować czas podopiecznego, ułatwiać mu kontakt z innymi ludźmi i wspomagać w rozwijaniu zainteresowań. Niezwykle ważne jest pamiętanie o tym, że osoba starsza ma także potrzeby wyższego rzędu – nie wystarczy samo zapewnienie warunków materialnych i opieki pielęgnacyjnej.